Aydın’da gazetecilerin gizemli ölümleri: Birşeyler oluyor ama ne?

Aydın’da tuhaf şeyler oluyor.

Hatta o kadar tuhaf ki, artık “tesadüf” kelimesi bile kifayetsiz kalıyor.

Birkaç ay önce, Aydın Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Erman Çetin ansızın hayatını kaybetti.

Ne bir otopsi…

Ne detaylı bir açıklama…

Ne de kamuoyuna şeffaf bir bilgi.

Sadece apar-topar defin işlemi, ardından bolca fotoğraf çektiren cemiyet üyeleri.

Sanki bir ritüel gibi…

Şimdi ise sıra Fatma Yazıcı’da.

“Olay Aydın” internet sitesinin sahibi, aynı zamanda Aydın Kültür ve Dayanışma Derneği’nin başkanı olan Yazıcı da “ani” bir şekilde aramızdan ayrıldı.

Hastaneye grip ve halsizlik şikâyetiyle gitmiş, kan verilmiş, yatışı yapılmış, derken gece vakti “öldü” denmiş.

Ama nasıl?

Ama neden?

Otopsi var mı, yok mu?

Hastane raporları, tedavi süreçleri, gözlem altındaki gelişmeler?

Yok…

Yine yok!

Aydın halkına verilen bilgi sadece şu: “Grip olmuştu, halsizdi, öldü.”

Bu kadar!

SİYAH GÖZLÜKLER, YALANCI MATEM VE POZ YARIŞI

Cenazeye gelince…

O çok “duyarlı” Gazeteciler Cemiyeti üyeleri tabutun başında dizildi.

Siyah gözlükler takıldı.

Matem havası yaratıldı.

Fotoğraf makinelerinin deglanjörleri çalıştı.

Ve işte “göya” Fatma ablalarına sahip çıkıldı.

Sahip çıkmak bu mu?

Sahip çıkmak, tabutun önünde timsah gözyaşlarıyla poz vermek mi?

Sahip çıkmak, cenazede siyah takım elbiselerle “biz de buradaydık” şovu yapmak mı?

Hadi canım siz de!

Sahip çıkmak, ölen meslektaşınızın ardında ne olduğunu araştırmaktır.

Sahip çıkmak, halkı bilgilendirmektir.

Sahip çıkmak, soruları sormaktır.

Ama belli ki siz “o soruları” sormaktan korkuyorsunuz.

Ya da sormak işinize gelmiyor.

AYDIN HALKI APTAL DEĞİL

Bakın sevgili cemiyetçiler…

İnsanları aptal yerine koymayı bırakın.

Halk bunları görür.

Halk bunları izler.

Ve halk, kimin gerçekten gazetecilik yaptığını, kimin koltuk ve makam için gözlüklerin ardına saklandığını çok iyi bilir.

Bugün belki susuyor gibi görünebilir ama yarın o sessiz halk o cemiyetleri öyle bir halleder ki, siz gözlüklerinizi çıkarmaya bile vakit bulamazsınız.

AYDIN’DA BİR “GAZETECİLER SENDROMU” MU VAR?

Bir gazeteci cemiyet başkanı ölür.

Üzerine bir kadın gazeteci aniden hayatını kaybeder.

Ve biz hâlâ “normal” diyebiliyor muyuz?

Bütün bunlar sadece tesadüf mü?

Yoksa Aydın’da bir “gazeteciler sendromu” mu yaşanıyor?

Kamuoyunun bilme hakkı var.

Sorular cevap bekliyor.

Ama nedense cevap yok.

Nedense araştırma yok.

Nedense “gizem” hep baki kalıyor.

Aydın’da gazeteci ölümü artık sıradanlaştı.

Ve işin acısı, buna en çok susan da gazetecilerin kendisi.

Sahi, soralım:

Fatma Yazıcı gerçekten gripten mi öldü?

Erman Çetin’in ölümünde neden apar-topar defin oldu?

Ve daha önemlisi, Aydın’da hangi güçler, hangi eller gazetecilerin ardındaki gerçekleri karartıyor?

Benim bildiğim ve kulağıma gelen tek şey ise: Bir salgın hastalık olduğu va halktan saklandığı şeklinde!..

Doğrusu nedir bilen yok!

Hadi çıkın, açıklayın…

Yoksa halk bu hesabı sizden çok ağır sorar.