Aydın siyasetinin kısır döngüsü, ahlaklı ve namuslu insanlarla değil; diplomasını sallayan, cebini dolduran, cebi dolu ve yamuk çizgileriyle bilinenlerle iş birliği yapma alışkanlığına sıkışıp kalmış durumda.
Aydınlı siyasetçilere bakıyorum.
Siz, ahlaklı ve düzgün insanlarla iş yapmayı bilmiyor musunuz?
Evet, ahlaklı.
Evet, düzgün.
Evet, namuslu.
Ve sözünün eri kişilerle.
Bu ben olurum, ya da başkası.
Ama fark etmez.
Çünkü mesele şahıs değil, mesele ilke.
AHLAK VE NAMUSUN İŞE YARAMADIĞI BİR ŞEHİR
Aydın siyasetinde bakıyorum da, ahlaklı olmak bir meziyet değil, adeta bir yük gibi görülüyor.
Dürüstseniz dışlanıyorsunuz.
Namusluysanız önemsenmiyorsunuz.
Sözünüzün eriyseniz, kenara itiliyorsunuz.
Çünkü bu şehirde siyaset, yamuk insanların tiyatrosuna dönüşmüş durumda.
SİVRİLEN GAZETECİLERİN PORTRESİ
Etrafıma bakıyorum.
Sözde “sivrilmiş” gazeteciler var ya, onlar da aynı tablonun bir parçası.
Çoğu yamuk.
Çoğu kendi çıkarını kovalıyor.
Çoğu gerçekleri değil, cebine gireni yazıyor.
Onların tek iyi yanı ne mi?
Diplomaları.
Ve zenginlikleri.
Başka hiçbir şeyleri yok.
Ne vicdan, ne omurga, ne de samimiyet.
DİPLOMA VE ZENGİNLİK YETER Mİ?
Soruyorum size.
Diplomanız var diye mi değerlisiniz?
Zenginsiniz diye mi kıymetlisiniz?
Diplomalar insanı adam yapmaz.
Diploma devri artık kapandı
Zenginlik insanı namuslu kılmaz.
Gerçek değer, ahlaktır.
Gerçek güç, doğruluktur.
Gerçek servet, namusla yürümektir.
Ama siz, bu hakikatleri görmezden geliyorsunuz.
SİYASETİN AYDIN VERSİYONU
Aydın siyasetinde namuslu insanların yeri yok.
Aydın siyasetinde düzgün insanların adı yok.
Aydın siyasetinde ahlaklı insanların sözü yok.
Ama yamuk insanların koltuğu var.
Ama üç kâğıtçıların kürsüsü var.
Ama çıkarcıların çarkı var.
Ve siz buna göz yumuyorsunuz.
BİR ŞEHRİN VİCDANINA SESLENİŞ
Benim sözüm, yalnızca siyasetçilere değil.
Bu şehrin vicdanına.
Bu şehrin insanına.
Çünkü siyaset, toplumun aynasıdır.
Aynaya baktığımızda yamuk suratlar görüyorsak, bunun sebebi aynanın eğriliği değil, karşısındaki çarpıklıktır.
GERÇEKLERİN AĞIR İRONİSİ
Ne acı değil mi?
Ahlaklı olmak ayıp sayılıyor.
Düzgün olmak safdillik gibi görülüyor.
Namuslu olmak küçümseniyor.
Sözünün eri olmak ise, siyasette “iş bilmezlik” olarak damgalanıyor.
Ama yalan söylemek, koltuk kapmak için her şeyi yapmak, yamuk çizgilerde yürümek marifet sayılıyor.
SON SÖZ
Aydınlı siyasetçiler, size soruyorum.
Siz gerçekten ahlaklı insanlarla iş yapmayı bilmiyor musunuz?
Diplomasını sallayan, cebini dolduran, yamuk yürüyenlerle iş tutmak kolay da, sözünün eri insanlarla yol yürümek neden zor geliyor size?
Bu ben olabilirim.
Ya da başkası.
Ama fark etmez.
Çünkü tarih bir gün sizin yamukluklarınızı değil, bizim doğruluğumuzu yazacak.